Μέχρι και το τέλος του περασμένου αιώνα η αφοσίωση στον εφοπλισμό εκείνων των Ελλήνων που μέσα στις φλέβες τους έρρεε ακόμη η αλμύρα της θάλασσας, ήταν δεδομένη. Με την πάροδο του χρόνου όμως σε μια περίοδο εναλλασσόμενων αξιών οι παραδό­σεις και οι επιδιώξεις μιας εποχής μεταβάλλονται, αφού δεν βρί­σκουν εύφορο χώμα μέσα στα πιστεύω των νέων, οι οποίοι απομακρυσμένοι από τους τόπους της καταγωγής τους, αναζητούν νέους ορίζοντες δραστηριοποίησης.
Όταν θα έχετε αναγνώσει το βιβλίο αυτό δυνατόν να διερωτη­θείτε κατά πόσο κι εσείς θα θέλατε να ζούσατε την ανήσυχη ζωή του ήρωά μου. Ίσως να θεωρήσετε τον εαυτό σας τυχερό, γιατί δεν το πράξατε και να διερωτηθείτε για πόσον καιρό ακόμη οι απόγονοι των Ελλήνων εφοπλιστών θα συνεχίσουν ν’ ακολουθούν την πα­ράδοση των προγόνων τους, οι οποίοι, αν και ζούσαν μακριά από τον τόπο τους, έκαμαν τον ελληνικό λαό περήφανο και να γνωρίσετε τις συνθήκες που τους ανάγκασαν ν’ ακολουθήσουν το δικό τους επάγγελμα. Τότε ίσως να συμπεράνετε ότι ο εγγονός του άλλοτε κα­ραβοκύρη δεν σκέφτεται σήμερα το ίδιο με τον προπάππο του ούτε είναι συναισθηματικά συνδεδεμένος με τη δουλειά εκείνου. Αν αυτό ήταν απόλυτα αληθινό θα σήμαινε το τέλος μιας εποχής για την Ελ­ληνική Ναυτιλία κι ένα έθνος δεμένο μ’ αυτήν θα γινόταν πτωχό­τερο.