590γρ 

"Ο δε γε φιλόσοφος, τη του όντος αεί δια λογισμών προσκείμενος ιδέα, δια το λαμπρόν αύ της χώρας ουδαμώς ευπετής οφθήναι τα γαρ της των πολλών ψυχής όμματα καρτερείν προς το θείον αφορώντα αδύνατα" (Πλάτωνος Σοφιστής 253Α)

Τα όσα ακολουθούν έχουν σκοπό να κάμουν ορατόν το φιλόσοφο στην πλησίασή του προς το ον. Του ερμηνευομένου βιβλίου είναι το κεντρικό πρόβλημα τι το ον. Ερώτηση παραδοξική αφού ο νυσταγμός της δόξης αντιλογεί ότι ζούμε μέσα στην περιοχή του όντος και ο διασκορπισμός της ξεκομμένης από την αρχικήν ενότητα ψυχής δεν αντικόβεται από το κρυφό ένα νόημα-ωσάν να ήταν η ύπαρξι παμπάλαιο μυριοδιαβασμένο βιβλίο.
Είναι λοιπόν τα μάτια της ψυχής μας τόσο καρτερικά όσο χρειάζεται για να αποτολμήσουν αυτή τη θεώρηση; Αν το ωραίο είναι η αρχή του φριχτού τι θα πρέπη να είναι η πρώτη αλήθεια; Απειλή εξολοθρευμού της ύπαρξής μας στην πλημμύρα του φωτός; Η Τέχνη μιλεί για το ον δείχνοντας το μη ον με το δελεασμό του κάλλους. Της Πρώτης Φιλοσοφίας ο Λόγος αχτινοβολεί κι' από την καλλονής το γοητευμό ελεύθερος.