195γρ 

"Αν κάποτε βουλιάξει από το βάρος της αυτή η πόλη και πνιγεί στα βρώμικα νερά των οχετών της, τουλάχιστον η Πάνω μπορεί και να σωθεί. Γιατί μοιάζει με τρίγωνο πανάκι καραβιού, κι αρκεί να σηκωθεί εν' αεράκι μόνο, να τη σπρώξει ως τη θάλασσα κι εκείνη ν' ανοιχτεί σαλπάροντας στο πέλαγος και να φύγει μακριά. Για ρίξτε μια ματιά στο χάρτη. Είναι στ' αλήθεια ένα κομμάτι τρίγωνο που για λοξή πλευρά του έχει τις απαλές γραμμές των πέρα λόφων (αυτές που σβήνουνε σαν κύματα στο βάθος). Κάθετη σαν κατάρτι καραβιού κι αμετακίνητη στο χρόνο η γραμμή της Γερμανού. Κι η βάση του τριγώνου φυτεμένη ολόκληρη στις παρυφές των δώθε λόφων που πάνω τους σηκώνουνε δοξαστικά σαν κύλικα την πόλη. Στην πιο ψηλή κορυφή μπηγμένο το μεγάλο Κάστρο: ένα φλάμπουρο σ' ενετική γαλέρα."
Νόμιζα ότι με τα "Σάββατα δίχως μύθο" είχα ξοφλήσει τους προσωπικούς λογαριασμούς μου με την πόλη. Ότι μ' αυτό το οδοιπορικό είχε τελειώσει η κουβέντα μου μαζί της.
Τριάντα χρόνια αργότερα, διαπιστώνω ότι τίποτα δεν έχει ολοκληρωθεί. Γιατί ποτέ, κανένας δεν κατάφερε να κλείσει τους λογαριασμούς με το γενέθλιο τόπο, να ξεδιαλύνει σχέσεις που κρατούν για πάντα και χτίζονται με τα πιο στέρεα υλικά: την ανερμήνευτη έλξη και την οδυνηρή απώθηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)