161γρ 

Βρισκόμαστε στα ύστερα της Δύσης, στις πρώτες δεκαετίες του 5ου αιώνα μ.Χ., την εποχή που το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας αλώνεται, αργά αλλά σταθερά, από τους βαρβάρους, τους οποίους η Ρώμη δεν έχει την ισχύ να αποτρέψει ή να συγκρατήσει, αλλά ούτε και την ζωτικότητα να αφομοιώσει. Αρκείται, όπως κάθε ισχυρός δίχως ισχύ, να αλαζονεύεται απέναντί τους, φαντασμένη, φάντασμα του εαυτού της και φάρσα της ιστορίας της. Κι ο αυτοκράτορας της Δύσης; Ένας αφανής άνθρωπος, για τον οποίο η ιστοριογραφία έχει ελάχιστα, κι αυτά αβέβαια, να πει, που κάτω από την πίεση και την απειλή του Αλάριχου η Ρώμη ανακηρύσσει για σύντομο διάστημα αυτοκράτορα, καθαιρώντας τον ανεπιθύμητο στον Γότθο ηγεμόνα Ονώριο. Τον βίο αυτής της αφανούς φιγούρας πλάθει ο Michon ποιητικά, φέρνοντας στον λόγο -όπως και ο δικός μας Καβάφης- όλα εκείνα τα εσαεί ισχύοντα για τον άνθρωπο, την πολιτική και την ιστορία που θεωρούνται "υπερβατικά", δηλαδή ανεπίτρεπτα στην ιστοριογραφία.