149γρ 

Τα είκοσι δύο σύντομα κείμενα που περιέχει το βιβλίο του Γιώργου Ιωάννου Για ένα φιλότιμο γράφτηκαν από το 1961 ως το 1964 στο Καστρί της Κυνουρίας, όπου είχε πρωτοδιοριστεί ο συγγραφέας και στη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου στάλθηκε για δυό χρόνια, λίγο αργότερα. Τα πρώτα πέντε από αυτά τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης Διαγώνιος στις αρχές του 1962.
Με το βιβλίο αυτό ο Ιωάννου εγκαινιάζει όχι απλώς την πεζογραφία του αλλά τη βιωματικής γλώσσας πεζογραφία του, την οποία έκτοτε καλλιεργεί και πρεσβεύει.

Τα κείμενα του Φιλότιμου ο Ιωάννου τα ονομάζει με τον γενικότερο όρο «πεζογραφήματα». Έτσι έχει ονομάσει άλλωστε και όλα σχεδόν τα ως τώρα κείμενα του. Με τον όρο «πεζογράφημα» ο Ιωάννου εννοεί το ευρύτερο και μάλλον άγνωστο από αλλού αυτό είδος που βρίσκεται μεταξύ δοκιμίου και αφηγήματος και περικλείει, συχνά σε δυο γραμμές, πυρήνες διηγημάτων ολόκληρων, που παρατίθενται ως παραδείγματα ή διασαφήσεις των γενικότερων λεγομένων του.

Για τον Γιώργο Ιωάννου, που απεχθάνεται την ιστοριούλα, το «θέμα» ή ο «μύθος» λειτουργεί σαν σφουγγάρι τοποθετημένο πάνω σε μια υγρή επιφάνεια. Ανάλογα με τα υγρά που υπάρχουν και την απορροφητικότητα του το σφουγγάρι θα μαζέψει και μάλιστα απ’ όλα, χωρίς καμιά διάκριση. Ο συγγραφέας το πολύ πολύ να τα βάλει σε κάποια τάξη. Το ίδιο θα κάνει και με το επόμενο θέμα του. Στις πηγές τα νερά ολοένα αναβλύζουν.