125γρ 

Η πρωτεύουσα της Γαλλίας ήταν κέντρο της τέχνης, μια πόλη με έμπνευση και κουλτούρα. Ο Gustave, ο ήρωας του Θανάση Ζαλαώρα, μετακόμισε στο Παρίσι – στη Μονμάρτρη, στη γραφική και διάσημη συνοικία που κατά τον 19ο αιώνα εθεωρείτο τόπος συνάθροισης συγγραφέων και μουσικών. Οι πρώτοι μήνες του κάπως ειρωνικού και απότομου Gustave στη νέα του κατοικία ήταν δύσκολοι, όμως οι αμοιβές για τους έξοχους πίνακες που ζωγράφισε θα του έδιναν την ευκαιρία να συνεχίσει να διαμένει στο τέταρτο πάτωμα, στη σοφίτα με τον φεγγίτη, στην περίφημη αυτή γειτονιά της γαλλικής πρωτεύουσας.

Εκείνη την εποχή, υπήρχαν δύο τάξεις του πληθυσμού με κοινά χαρακτηριστικά αλλά και διαφορές, οι δανδήδες και οι μποέμ. Οι πρώτοι ήταν πλούσιοι και έκαναν τεμπέλικη ζωή, παριστάνοντας τους αριστοκράτες. Ανάμεσα στους δεύτερους οι περισσότεροι ήταν ομοφυλόφιλοι, γενικά ημιαπασχολούντο και διασκέδαζαν σε καμπαρέ και ταβέρνες. Το café Momus και το Bohemia café ήταν τα στέκια τους. Ο Gustave δεν ανήκε σε αυτές τις ομάδες, είχε όνειρα, έκανε σχέδια, έπρεπε να ζήσει, γι' αυτό και δούλευε όσο μπορούσε. Ο δεύτερος πελάτης του που ζήτησε να του κάνει το πορτρέτο ήταν δανδής, αλλά για τον Vesserlau Christophe ο συγγραφέας δεν μας έδωσε αρκετά στοιχεία, προφανώς επειδή ήθελε να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του στο ολιγοσέλιδο διήγημά του.

Πίσω από την ιστορία του νεαρού λάτρη της ποίησης, του Αμερικανού Έντγκαρ Άλαν Πόε, του ζωγράφου και σκιτσογράφου Gustave Moreau θα μπορούσε να διακρίνει κάποιος τα ίχνη ενός νέου και ικανού συγγραφέα. O Θανάσης Ζαλαώρας, απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας της Ιόνιου Πανεπιστημίου, επιχειρεί να διεισδύσει στους κόσμους του αστυνομικού και ιστορικού διηγήματος, που έχει αναδείξει σημαντικούς συγγραφείς αλλά αφήνει και ευρύ πεδίο για τη θεμελίωση ενός σύγχρονου, ελληνικού σχετικού μυθιστορήματος. Με λιτή γραφή που ξαφνιάζει, με σαφήνεια, ακρίβεια και λεπτότητα, με πλήθος πληροφοριών για τη γαλλική πρωτεύουσα γύρω στα 1860, δημιουργεί ατμόσφαιρα εποχής ανασυνθέτοντας τη ζωή εκεί. Κάποιες στιγμές ξετυλίγει μια προσωπική ειρωνεία και κάποιες φορές ένα είδος σαρκασμού, που αποκαλύπτεται ιδίως όταν εμφανίζει στο προσκήνιο τον ντετέκτιβ Paul Dyval. Ο συγγραφέας δημιουργεί ένα καλοδουλεμένο «σενάριο», στήνει μια εξέλιξη που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, μια αστυνομική ιστορία που κρύβει περισσότερα απ' όσα αποκαλύπτει. Μια αστυνομική ιστορία και έναν ήρωα που θα έχουν συνέχεια...