Η Βεατρίκη έζησε στα τέλη του Μεσαίωνα μια πολυτάραχη ζωή μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Γεννημένη στην Πόλη των Πόλεων, την είδε να καταστρέφεται από τις ορδές του Μωάμεθ του Β΄ του Πορθητή. Κατατρεγμένη από την κακιά μοίρα, κατάφερε να γλυτώσει από τη σκλαβιά και να διαφύγει μαζί με άλλους συμπατριώτες της στη Δύση. Μετά το γάμο της με έναν ονομαστό Ενετό ευγενή δοκιμάζει την απόλυτη ευτυχία, η οποία, όπως συμβαίνει συνήθως δεν κράτησε πολύ. Στη συνέχεια, ο φόβος της δυστυχίας την κάνει καχύποπτη και την οδηγεί στη σταδιακή διολίσθηση προς την αμαρτία. «Για να εξιλεωθείς, αγαπητή μου Βεατρίκη, ξαναγεννήθηκες με το όνομα Αναστασία», της είπε τότε ο κυβερνήτης, που είχε το χάρισμα να βλέπει μέσα στο χρόνο τις ψυχές να αλλάζουν σώματα. . . «Θέλω να πεθάνω!» φώναξε η Αναστασία πνιγμένη στον πόνο και τότε ο κυβερνήτης με μια φωνή ήρεμη και γαλήνια της είπε: «Μην παρακαλάς να πεθάνεις γιατί αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Έτσι και αλλιώς, μια μέρα θα πεθάνεις οπωσδήποτε. Κανείς δε γλύτωσε το θάνατο. Να παρακαλάς να ζήσεις. Να αγωνιστείς για τη ζωή, γιατί η Ζώη μαζί με τις δυσκολίες της είναι ένα μεγάλο θαύμα. Ο αγώνας στη ζωή είναι ο Γολγοθάς που οδηγεί στην ανάσταση. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)