"Νομίζω ότι ξανάδα σήμερα την πατρίδα μου. Εγώ ήρθα από κείνο το μαύρο παλάτι, ήμουν η πριγκίπισσά του. Το θυμάμαι καλά! Άστραφτε μέσα στη νύχτα, με πύργους μυτερούς και τοίχους που τρεμοπαίζανε, σαν να καθρεφτίζονταν σε λίμνη. Εκεί μεγάλωσα, ανάμεσα στα πιο όμορφα κορίτσια και στα πιο όμορφα αγόρια. Ήμουνα η τελευταία πριγκίπισσα, αλλά δεν το καταλάβαινα. Δεν το φανταζόμουνα πως θα 'μουνα η τελευταία. Ήταν τόσο ωραία τα κορίτσια, όλα ξανθά, και δεν μπορούσανε στιγμή χωρίς εμένα. Ήταν και τα αγόρια υπέροχα, όλα μελαχρινά. Πιο όμορφα κι από τους φοιτητές που περπατάνε στην Πατησίων με τα μακριά μαλλιά και τα γένια...". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)