Από τα χρόνια του Φρειδερίκου του Μεγάλου μέχρι αυτά της καγκελαρίου Μέρκελ, τα περισσότερα από τα πιο επικίνδυνα κεφάλαια της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ιστορίας γράφονται πάντοτε στο Βερολίνο. Στη ρίζα τους βρίσκονται οι συνεχείς απόπειρες γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Γι' αυτό και είναι αδύνατον να κατανοήσει κάποιος τη σημερινή κρίση αν πρώτα δε συνειδητοποιήσει τους πάγιους εθνικούς στόχους της μεγάλης Γερμανίας, που, μετά την επανένωσή της, υπερβαίνουν κατά πολύ τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Στόχοι που αναδύονται τριακόσια χρόνια πίσω, από τον Φρειδερίκο, "άνθρωπο της χρονιάς" στη Γερμανία το 2012, θεμελιωτή της πρωσικής ηγεμονίας στο γερμανικό έθνος και των Γερμανών στην Ευρώπη, ενώ φτάνουν στο απόγειό τους το 1871, όταν ο Μπίσμαρκ επεξέτεινε τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη, δημιουργώντας το Ράιχ. Στον 20ο αιώνα, ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μέσα σε τρεις δεκαετίες. Η γερμανική κυριαρχία απέτυχε να επιβληθεί με τα όπλα. Όμως, το νόμισμα είναι ένας άλλος τρόπος για την επιβολή του γερμανικού ηγεμονισμού. Γερμανικές απόπειρες νομισματικής ενοποίησης με επίκεντρο το μάρκο έγιναν τόσο στη δεκαετία του 1940, όσο και σε εκείνη του 1970, για να στεφθούν τελικά με επιτυχία μόνον αμέσως μετά το 1990: η επανένωση της Γερμανίας και η δημιουργία του ευρώ ήταν δύο ταυτόχρονες ιστορικές διεργασίες με ενιαίο περιεχόμενο. Σήμερα, ζούμε ένα ακόμα εγχείρημα για την επίτευξη της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, την οποία επιχειρεί το Βερολίνο υπό την καγκελάριο Μέρκελ μέσω της κρίσης χρέους, καταργώντας την ισότητα των ευρωπαϊκών κρατών και τη λειτουργία της δημοκρατίας, διαλύοντας χώρες ολόκληρες, με πρώτη την Ελλάδα. Όμως, και αυτό το εγχείρημα είναι καταδικασμένο να αποτύχει...