Η Ντεζιρέ επισκέπτεται συχνά τον τάφο του άντρα της, που είχε "το θράσος" να πεθάνει πολύ νέος. Βιβλιοθηκάριος και παιδί της πόλης, ζει σ' ένα κάτασπρο μίνιμαλ διαμέρισμα γεμάτο βιβλία. Στο νεκροταφείο, διασταυρώνεται συχνά με τον τύπο του διπλανού τάφου, η εμφάνιση τού οποίου την εκνευρίζει όσο και η φανταχτερή επιτύμβια στήλη που επιμένει να ανθοστολίζει. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Μπένι μένει μόνος στο οικογενειακό κτήμα με τις είκοσι τέσσερις γαλακτοφόρες αγελάδες του. Τα φέρνει βόλτα όπως όπως, με τη χωριάτικη κοινή λογική του και μια γερή δόση αυτοσαρκασμού. Κάθε φορά που τη συναντάει, τον πιάνει απελπισία με τη γειτόνισσά του στο νεκροταφείο, τον τσόχινο σκούφο και το μικρό σημειωματάριο της με τα ποιήματα. Μια μέρα, ωστόσο, ένα χαμόγελο ανθίζει ταυτόχρονα στα χείλη τους, αφήνοντας και τους δύο σαστισμένους... Είναι η αρχή ενός ακόρεστου πάθους. Με εξαιρετικό ρομαντισμό και καυστικό χιούμορ, αυτό το τρυφερό και συνάμα αχαλίνωτο ερωτικό μυθιστόρημα θέτει το πολύ σοβαρό ερώτημα του πολιτισμικού σοκ και κατακτά το ευρωπαϊκό κοινό.