Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι, απ' όλους τους μελετητές που καταπιάστηκαν, ως σήμερα, με το έργο του Γιώργου Σεφέρη, κανείς, απολύτως κανείς δεν φαίνεται να σκέφτηκε το πολυσήμαντο θέμα "πατέρας". Έχω μπροστά μου το πελώριο τιμητικό αφιέρωμα "Για τον Σεφέρη". Κοιτάζω το ευρετήριο των κυρίων ονομάτων που περιέχονται στις μελέτες και τα άρθρα του τόμου. Ο καθηγητής Στυλιανός Σεφεριάδης δεν μνημονεύεται πουθενά. Ωστόσο, η επιρροή του πατέρα - θετική και αρνητική - στο σχηματισμό ενός συγγραφέα είναι πάντα θέμα ουσιαστικό από λογής απόψεις. Όταν όμως, σπανιότατα, συμβαίνει ο πατέρας ενός ποιητή να έγραψε κι ο ίδιος ποίηση, νομίζω πως επιβάλλεται να κοιτάξουμε και τα κείμενά του, αν θέλουμε να δούμε από πού ξεκίνησε αυτός που πάμε να κρίνουμε, ποιες ήταν οι πρώτες, ανεξίτηλες πνευματικές επιδράσεις που σημείωσαν τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια. [...]