Το βιβλίο που άλλαξε τον τρόπο που μιλάμε για τη μουσική κατέκτησε σχετικά γρήγορα τον τίτλο του κλασικού. Μετά το 1992, που κυκλοφόρησε το "Φανταστικό μουσείο των μουσικών εννοιών", η έννοια του μουσικού έργου βρέθηκε στο προσκήνιο των περί μουσικής συζητήσεων μεταξύ μουσικών, μουσικολόγων αλλά και απλών φιλόμουσων. Ενώ η χρήση της έννοιας του «έργου» είναι εντελώς μη προβληματική στην περίπτωση της «Πέμπτης Συμφωνίας» του Μπετόβεν ή της «Ιεροτελεστίας της άνοιξης» του Στραβίνσκι, κατά πόσο νομιμοποιούμαστε να αναφερόμαστε με την ίδια έννοια στη «Λειτουργία σε σι ελάσσονα» του Μπαχ ή σε μια ακολουθία του Κουκουζέλη, στο «4' 33'»' του Κέιτζ ή στο «Round Midnight» του Θελόνιους Μόνκ; Κατά πόσο δικαιούται ένας τραγουδοποιός να ονομάζει «έργα» τα δημιουργήματά του; Η Γκερ προσπαθεί να κατασκευάσει τα κριτήρια που θα μας βοηθήσουν να απαντήσουμε σε αυτά και άλλα ερωτήματα, σχετικά με την οντολογία του έργου τέχνης, τη γένεση, τη ζωή και το θάνατο των χρησιμοποιούμενων μουσικών όρων και εννοιών, τη νοηματοδότηση και αξιολόγηση της μουσικής σε σχέση με το εκάστοτε ευρύτερο πνευματικό πλαίσιο, αλλά και με τις άλλες τέχνες.