120γρ 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΛΟΣ: Το σπίτι σε πόσες μέρες θα το αδειάσετε;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗΣ: Δεν έχω σκοπό να το αδειάσω. Ούτε την ψυχική διάθεση έχω ούτε το ενδιαφέρον να έρθω σε επαφή με αναμνήσεις και συναισθήματα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΛΟΣ: Το πουλάτε μαζί με τα έπιπλα;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗΣ: Τα χαρίζω στον αγοραστή. Κάνουν κακό στην ελευθερία μου καθώς μου θυμίζουν το χθες!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΛΟΣ: Εσείς -αν μου επιτρέπετε να ρωτήσω- πού μένετε τώρα;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗΣ: Κοντά σε δρόμο, σε πεζοδρόμιο και σε εμπορικά καταστήματα! Στο κέντρο της Αθήνας μας! Δυο κουβέρτες, ένα μαξιλάρι... και πολλά χαρτόνια!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΛΟΣ, απορημένος: Έχετε δικό σας σπίτι και μένετε στον δρόμο;
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗΣ: Ο καθένας αναζητά την ελευθερία και τη λύτρωση με τον δικό του τρόπο. Θέλω να έχω την επιλογή να λυτρωθώ... ζωντανός!

ΠΑΡΘΕΝΑ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ, μιλώντας δυνατά: Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω ηθοποιός. Όνειρο που τελικά έγινε πραγματικότητα χάρη στο πείσμα μου. Έπαιζα ρόλους στο θέατρο και τη ζωή. Μπέρδεψα τα συναισθήματά μου με τους ρόλους. Αληθινά συναισθήματα ένιωθα μόνο όταν περίμενα το χειροκρότημα. Κι ο ρόλος ήταν ένα ψέμα! Το αληθινό το δικό μου κατοικούσε μέσα στο ψέμα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)