277γρ 

Με τον τίτλο αυτού του δέκατου βιβλίου του ο συγγραφέας νομίζεις ότι αρνείται τον εαυτό του. Ότι αρνείται την επαγγελματική του χρησιμότητα. Είναι όμως έτσι; Ναι. Για αρκετά από τα προβλήματα που έχουν -ή μάλλον, που δημιουργούν οι άνθρωποι- είναι ακριβώς έτσι! Μπορούν να τα λύσουν μόνοι τους. Ένα από τα χαρακτηριστικά της φυλής μας είναι η υπερβολή. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας με τα έργα τους, το λόγο και την τέχνη καθιέρωσαν διεθνώς την Ελλάδα ως χώρα του μέτρου («μέτρον άριστον»). Πώς έγινε όμως και οι
Νεοέλληνες πέσαμε στην υπερβολή; Η απάντηση ας δοθεί από τους ιστορικούς - κοινωνιολόγους. Σήμερα ζούμε -και πληρώνουμε- τις συνέπειες και τα αδιέξοδα αυτής της υπερβολής μας, αδυνατώντας να δούμε την ουσία των οξύτατων κοινωνικών μας προβλημάτων. Και με την εξωπραγματική μας στάση, εμείς μεν πετάμε στα σύννεφα της σύγχυσης, τα δε προβλήματα γίνονται απλώς οξύτερα -προς μεγάλη μας ζημία, ατομική και κοινωνική. Πάνω σ' αυτήν την εξωπραγματική στάση, σε προσωπικό επίπεδο, εστιάζει την προσοχή του ο συγγραφέας. Και από τα ιστορικά των πελατών του βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι είμαστε θύματα της «αεροβασίας» μας. Γιατί, όπως λέει το γνωμικό, την «τρίχα την κάνουμε τριχιά». Οπότε το πρόβλημα έχει δύο όψεις: α) Αν κάνεις την τρίχα τριχιά, γίνεται βρόγχος και σε πνίγει. β) Αν με τα λόγια κάνεις την τρίχα τριχιά, μπορείς στην πράξη να την αντιμετωπίσεις ως τρίχα και όχι ως τριχιά; Απ' αυτήν την εμπλοκή βγάζει βήμα-βήμα τον αναγνώστη αυτό το βιβλίο. Και, νομίζω, δύσκολα θα υποστηρίξει κανείς ότι στον τόπο μας είναι λίγα τα θύματα αυτής της εμπλοκής. Απεναντίας, είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έχουν τραγικές εμπειρίες από τις συνέπειές της.