123γρ 

ΠΩΣ ΠΙΣΤΕΨΑ ΣΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που το πρωτοείδα, που μου φανερώθηκε. Τα γεγονότα συνέβησαν όλα μαζί σε μια συγκεκριμένη εποχή και σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Ήταν τέτοια η δύναμή τους, το ίχνος τους πάνω μου, που με ακολουθούσαν ολοζώντανα για πολύ καιρό. Αναρωτιόμουν συνέχεια: "Μα είναι αλήθεια; Τα έζησα;". Ναι, σίγουρα τα έζησα. Είχα και αποδείξεις. Μια τρυπημένη πέτρα ελαφριά σαν πούπουλο, ένα κόκαλο ελέφαντα στην άμμο, ένα όστρακο στο βουνό, ο κίτρινος αέρας που έβαψε τα βιβλία μου, η πεταλίδα που κόλλησε στο πόδι μου και έμεινε πάνω του ζωγραφιά για πάντα, το αυγό των εκατό χρονών, το φουστάνι μου που έχασε ένα του κομμάτι στη στιγμή, το παράξενο, ατέλειωτο κουβάρι μου, που ακόμα το φυλάω στην τσέπη. [...]