Η έννοια του χρόνου
Τύπος
Book
Συγγραφείς
Κατηγορία
Φιλοσοφία-Θρησκείες-Μεταφυσική
[ Browse Items ]
Έτος Δημοσίευσης
2009
Εκδότης
Περίληψη
568γρ
Περιγραφή
Ο χρόνος αποτελεί ένα φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με την κίνηση των "φύσει όντων", των φυσικών σωμάτων. Η διαπίστωση αυτή συνιστά την βάση για την ανάλυσή του από τον Αριστοτέλη μέχρι και την σύγχρονη φυσική επιστήμη. Ωστόσο, προσεγγίζουμε άραγε έτσι την βαθύτερή του διάσταση; Το ερώτημα αυτό θέτει ο Heidegger στην διάλεξη και την πραγματεία Η έννοια του χρόνου (1924).
Επειδή η "αίσθησις χρόνου" συνιστά στοιχείο που χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο, ο καθορισμός του χρόνου πρέπει να βασισθεί σε μία φαινομενολογική ανάλυση του ανθρώπου. Η εκτύλιξη των οντολογικών παραμέτρων της ανθρώπινης ύπαρξης -της καθημερινής τριβής με τα πράγματα, της συνύπαρξης με τους άλλους, της ανακάλυψης του κόσμου και του εαυτού βάσει των διαθέσεων και της ερμήνευσης, της κατάπτωσης, της αγωνίας, της μέριμνας, του θανάτου, της ιστορικότητας- αποκαλύπτει τον χρόνο ως την "ουσία" του ανθρώπου και των υπαρξιακών του επιλογών, καθώς δε επίσης και ως την βάση της οντολογίας.
Τα κείμενα της ανά χείρας έκδοσης αποτελούν την πρώιμη μορφή τού Είναι και χρόνος και εκθέτουν συνολικά και συνοπτικά το φιλοσοφικό πρόγραμμα του έργου αυτού, της σημαντικότερης δημοσίευσης του Heidegger και αποφασιστικού σταθμού για την όλη πορεία της φιλοσοφικής σκέψης στον 20ό αιώνα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Δεν μπορεί να μην χαιρετίσει κανείς με ιδιαίτερη θέρμη την έκδοση του κειμένου "Η έννοια του χρόνου" στη σχολιασμένη μετάφραση του Δημήτρη Υφαντή. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, λόγω της σημασίας του ίδιου του έργου. Η έκδοση που παρουσιάζεται εδώ αντιστοιχεί στον τόμο 64 των Απάντων του Χάιντεγκερ και περιλαμβάνει δύο επιμέρους κείμενα υπό τον ίδιο τίτλο: μια σύντομη "Διάλεξη" του 1924 και μια εκτενή "Πραγματεία" του ίδιου έτους, που θεωρείται από πολλούς η πρωταρχική μορφή ή το πρώτο σχέδιο του Είναι και χρόνος. Η "Διάλεξη" προσφέρει στον αναγνώστη μια συνοπτική και σχετικά εύληπτη εκδοχή των βασικών φιλοσοφικών θέσεων του φιλοσόφου, όπως αυτές θα οριστικοποιηθούν στο Είναι και χρόνος (πριν, δηλαδή, εγκαταλείψει μερικώς το αρχικό του φιλοσοφικό πρόγραμμα). Η "Πραγματεία" προσφέρει, επιπλέον, μια περιεκτική καταγραφή και ανάπτυξη των μεγάλων και σύνθετων ερωτημάτων που τίθενται στο "Είναι και χρόνος", καθώς και πιο σαφείς ενδείξεις για την επιρροή που άσκησε το έργο του Ντίλταϋ στη χαϊντεγκεριανή σύλληψη της ερμηνευτικής, του χρόνου και της ιστορικότητας. (Παύλος Κόντος, Κριτικά, 2012-06, philosophica.gr/critica)
Επειδή η "αίσθησις χρόνου" συνιστά στοιχείο που χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο, ο καθορισμός του χρόνου πρέπει να βασισθεί σε μία φαινομενολογική ανάλυση του ανθρώπου. Η εκτύλιξη των οντολογικών παραμέτρων της ανθρώπινης ύπαρξης -της καθημερινής τριβής με τα πράγματα, της συνύπαρξης με τους άλλους, της ανακάλυψης του κόσμου και του εαυτού βάσει των διαθέσεων και της ερμήνευσης, της κατάπτωσης, της αγωνίας, της μέριμνας, του θανάτου, της ιστορικότητας- αποκαλύπτει τον χρόνο ως την "ουσία" του ανθρώπου και των υπαρξιακών του επιλογών, καθώς δε επίσης και ως την βάση της οντολογίας.
Τα κείμενα της ανά χείρας έκδοσης αποτελούν την πρώιμη μορφή τού Είναι και χρόνος και εκθέτουν συνολικά και συνοπτικά το φιλοσοφικό πρόγραμμα του έργου αυτού, της σημαντικότερης δημοσίευσης του Heidegger και αποφασιστικού σταθμού για την όλη πορεία της φιλοσοφικής σκέψης στον 20ό αιώνα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Δεν μπορεί να μην χαιρετίσει κανείς με ιδιαίτερη θέρμη την έκδοση του κειμένου "Η έννοια του χρόνου" στη σχολιασμένη μετάφραση του Δημήτρη Υφαντή. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, λόγω της σημασίας του ίδιου του έργου. Η έκδοση που παρουσιάζεται εδώ αντιστοιχεί στον τόμο 64 των Απάντων του Χάιντεγκερ και περιλαμβάνει δύο επιμέρους κείμενα υπό τον ίδιο τίτλο: μια σύντομη "Διάλεξη" του 1924 και μια εκτενή "Πραγματεία" του ίδιου έτους, που θεωρείται από πολλούς η πρωταρχική μορφή ή το πρώτο σχέδιο του Είναι και χρόνος. Η "Διάλεξη" προσφέρει στον αναγνώστη μια συνοπτική και σχετικά εύληπτη εκδοχή των βασικών φιλοσοφικών θέσεων του φιλοσόφου, όπως αυτές θα οριστικοποιηθούν στο Είναι και χρόνος (πριν, δηλαδή, εγκαταλείψει μερικώς το αρχικό του φιλοσοφικό πρόγραμμα). Η "Πραγματεία" προσφέρει, επιπλέον, μια περιεκτική καταγραφή και ανάπτυξη των μεγάλων και σύνθετων ερωτημάτων που τίθενται στο "Είναι και χρόνος", καθώς και πιο σαφείς ενδείξεις για την επιρροή που άσκησε το έργο του Ντίλταϋ στη χαϊντεγκεριανή σύλληψη της ερμηνευτικής, του χρόνου και της ιστορικότητας. (Παύλος Κόντος, Κριτικά, 2012-06, philosophica.gr/critica)
Αριθμός Αντίγραφων
1
Βιβλιοθήκη | Αριθ. Προσχώρησης | Αριθμός κλήσης | Αριθ. Αντιγράφου | Έκδοση | Τοποθεσία | Διαθεσιμότητα |
---|---|---|---|---|---|---|
Main | 2796 | 1 | No |