526γρ 

Παιδικά χρόνια ἀνακατεμένα μέ θάνατο: τέτοια ἦταν ἡ ζωή τοῦ Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Μιά ζωή ὁλοζώντανη, γεμάτη πειράγματα κί ἀστεῖα μικροῦ παιδιοῦ, καί, ταυτόχρονα, κατεχόμενη ἀπό τόν θάνατο τῶν ἄλλων (ἕνα μαχαίρι μπηγμένο ὥς τήν ρίζα τῆς κραυγῆς), καί ἀπό τόν δικό του τό θάνατο (Ποῦ εἶναι ὁ τάφος μου;), μιά ζωή παιγμένη (Μαριάνα Πινέδα, Σάν θά περάσουν πέντε χρόνια), ὥς τό πέσιμο στόν πάτο τῆς μεγάλης μαύρης τρύπας ὅπου ἔμελλε νά πέσει ἡ Ἱσπανία ὁλόκληρη.

Μέ τά παιχνίδια αὐτά, μέ τά προαγγέλματα αὐτά, μέ τούς θυμούς αὐτούς ὁ Λόρκα ἔθρεψε τό τραγούδι του, τό τόσο καθάριο καί παθητικό, πού βγαίνει ἀπό τά κατάβαθα τῆς ψυχῆς, ὅπως οἱ φωνές τῶν τραγουδιστάδων τοῦ "jondo". Ποιητής, δανείζεται ἀπό τό λαό του τήν ποίησή του. Θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ξαναδίνει στό λαό του τό θέατρό του, ὥς τήν μέρα πού κί αὐτός, πού ἀρνιόταν ν΄ ἀτενίσει πάνω στήν ἄμμο τό αἷμα τοῦ Ἰγνάθιο Σάνσεθ Μεχίας, θά χύσει τό δικό του τό αἷμα, κατάφατσα στή Γρανάδα, κάτω ἀπό τά φασιστικά βόλια.

Συγκινητική καί μεθοδική, ἡ Μαρσέλ Ὠκλαίρ, πού γνώρισε προσωπικά τόν Φεδερίκο, πού συνάντησε πολλούς ἀπό τούς φίλους του, πού διάβασε καί μετάφρασε τό ἔργο του μέ αἴσθημα καί προσοχή, ξέρει νά φωτίζει τόν ἄνθρωπο μέ τό ἔργο του, καί τό ἔργο μέ τόν ἄνθρωπο. Καί μέ μία ἔρευνα μέ τήν ὁποία - παρ΄ ὅλους τούς δισταγμούς, τίς μισοομολογίες, τίς ἀποκαλύψεις καί τά ψέματα - μπορεῖ καί ἐξετάζει ὅσο γίνεται ἀπό πιό κοντά τίς τελευταῖες μέρες τοῦ Γκαρθία Λόρκα, ἡ Μαρσέλ Ὠκλαίρ διαλύει σέ μεγάλο ποσοστό τό σκοτάδι πού οἱ ἔνοχοι ἔριξαν γιά νά κουκουλώσουν τή δολοφονία του.