628γρ 

4ος αιώνας, μ.Χ. Η φημισμένη Αλεξάνδρεια πνίγεται στο κρασί των καπηλειών, στις ηδονές των γυναικών του δρόμου, στις δεισιδαιμονίες, στις φιλοσοφικές διαφορές, στις διαμάχες των θρησκευτικών φανατισμών και στους φονικούς διωγμούς των εθνικών.
Μέσα σε αυτή τη διαφθορά, η Υπατία, αφοσιωμένη στα ελληνικά ιδεώδη διδάσκει στο πανεπιστήμιο, στους δρόμους και στο σπίτι της το αστείρευτο ελληνικό πνεύμα. Αυτή η σοβαρή ευθύνη δεν της στερεί το γυναικείο ένστικτο και στο πρόσωπο του χριστιανού έπαρχου Ορέστη, βρίσκει τον έμπιστο φίλο και άντρα.
Η φιλία και ο πλατωνικός δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά τους ενοχλεί τον κλήρο που δεν αργεί να στραφεί εναντίον της, να της προσάψει κατηγορίες ως μάγισσας και υποκινήτριας εχθρικών ενεργειών εναντίον του. Συλλαμβάνεται, οδηγείται στην εκκλησία και δολοφονείται...
Ο αγώνας δύο ανθρώπων γεμάτος ηθικό χρέος απέναντι στις ηγετικές θέσεις που κατέχουν και στις κοινωνικές συνθήκες της θρησκόληπτης φανατικής εποχής προσπαθούν, κρυφά, να ζήσουν την απλή ζωή να γευτούν τα πάθη της και τις μεγάλες στιγμές μιας ανομολόγητης αγάπης, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να την εκφράσουν... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Το ιστορικό μυθιστόρημα απαιτεί φαντασιακή θρασύτητα, ορθή κρίση και κυρίως ιστορική Γνώση. Ιδιαίτερα όταν η πλοκή του εστιάζεται στη μορφή της νεοπλατωνικής φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας που, το τραγικό τέλος και η καταστροφή των έργων της, στέρησαν απ' την ανθρωπότητα μία εκ των σπουδαιοτέρων προσωπικοτήτων της εποχής της.
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, όμως, ξέρει να προκαλεί. Με τη δική του Υπατία, μας ταξιδεύει στο χρόνο με οδηγό την ισχυρή του πένα στο βαγόνι της υψηλής λογοτεχνίας". (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΧΑΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Συγγραφέας - Δημοσιογράφος)
"Η Ελληνίδα μαθηματικός και φιλόσοφος Υπατία της αρχαίας ελληνικής σκέψης στο χώρο της ελληνικής Αλεξάνδρειας, θύμα τραγικό των πρώτων χριστιανών, είναι μια μεγάλη μορφή των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής ζωής στο χώρο της Αλεξάνδρειας, όπου τίμησε την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. μια μεγάλη πράγματι Ελληνίδα, που αγνοούν οι περισσότεροι Έλληνες. Η προσφορά του ΔΒ, με τη γραφτή αναφορά του στην ιστορική αυτή μορφή, την Υπατία, ολοκληρώνει τη μορφή της Ελληνίδας αυτής, στο χώρο της ελληνικής φιλοσοφίας, και μάλιστα στην προσφορά μιας Ελλάδας, μιαν εποχή που οι γυναίκες ήταν μακριά απ' τη ροή της καθημερινής και ιστορικής παρουσίας, στην Αλεξάνδρεια και γενικά στην Ελλάδα. Ένα βιβλίο του ΔΒ, που έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία". (ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΝΗΣ, Κριτικός Λογοτεχνίας)