«Όποιος λέει ότι αγαπάει
πολύ τους άλλους
και λίγο τον εαυτό του,
απλώς λέει ψέματα σ’ ένα από τα δύο:
ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους,
ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ
τον εαυτό του.»

«Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: ‘‘Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίποτα’’.»

Μια τυχαία συνάντηση του Χόρχε Μπουκάι με μια άγνωστή του γυναίκα που του κεντρίζει το ενδιαφέρον, καταλήγει σ’ έναν μακρύ διάλογο κι ένα συνεχές παιχνίδι με τις αφηρημένες έννοιες του φόβου, της εκτίμησης, της αυτοεκτίμησης, του τρόμου, της αξίας, του εγωκεντρισμού, του εγωισμού και πολλές άλλες, που ο αργεντινός γιατρός χαίρεται να ανατρέπει και να επανακαθορίζει.